Historia przedkolonialna

Strefę przybrzeżną Los Angeles osiedliły plemiona Tongva (Gabrieleños) i Chumash. Los Angeles zostanie ostatecznie założony w wiosce iyáangẚ lub Yaanga (napisane przez Hiszpanię "Yang-na"), co oznacza "miejsce do trującego dębu".

Eksplorator morski Juan Rodríguez Cabrillo zgłosił się do rejonu południowej Kalifornii na rzecz Imperium Hiszpańskiego w 1542 r. podczas oficjalnej ekspedycji wojskowej, która poruszała się na północ wzdłuż wybrzeża Pacyfiku z wcześniejszych baz kolonizujących Nową Hiszpanię w Ameryce Środkowej i Południowej. 2 sierpnia 1769 r. Gaspar de Portolà i misjonarz Franciszkański Juan Crespí dotarli do obecnego miejsca Los Angeles.

Reguła hiszpańska

W 1771 roku, franciszkański przyjaciel Junípero Serra kierował budową Misji San Gabriel Arcángel, pierwszej misji w tym regionie. 4 września 1781 r. grupa czterdziestu czterech osadników znanych jako "Los Pobladores" założyła publiczność, którą nazywają El Pueblo de Nuestra Señora la Reina de los Ángeles, "Miasto Matki Bożej Królowej Anieli". W dzisiejszym mieście jest największa archidiecezja rzymskokatolicka w Stanach Zjednoczonych. Dwie trzecie osadników meksykańskich lub (Nowa Hiszpania) to mestizo lub mulatto, mieszanina pochodzenia afrykańskiego, tubylczego i europejskiego. Mieszkańcy osady pozostawali przez dziesięciolecia małym miastem rancza, ale do 1820 r. liczba ludności wzrosła do około 650 mieszkańców. Dziś upamiętnia się publiczność w historycznej dzielnicy Los Angeles Pueblo Plaza i ulicy Olvera, najstarszej części Los Angeles.

Reguła meksykańska

Nowa Hiszpania osiągnęła niepodległość od imperium hiszpańskiego w 1821 r., a publiczność nadal była częścią Meksyku. Podczas meksykańskiej rządów gubernator Pío Pico stworzył stolicę regionu Los Angeles Alta California.

1847 do prezentacji

Reklama z Los Angeles Evening Herald z dnia 22 marca 1913 roku, podkreślająca jasność obrazu z przewodu Angeles Mesa. W centrum Los Angeles jest w odległości od centrum, Mt. Baldy jest widziany na horyzoncie i wydaje się, że po lewej jest ogień szczotkowy.

Meksykańskie zasady zakończyły się podczas wojny meksykańsko-amerykańskiej: Amerykanie przejęli kontrolę od Kalifornii po serii walk, zakończonych podpisaniem Traktatu z Cahuenga 13 stycznia 1847 roku.

Przyjechały koleje z ukończeniem transkontynentalnej linii południowego Pacyfiku do Los Angeles w 1876 r. i kolei Santa Fe w 1885 r. Ropa naftowa została odkryta w mieście i okolicach w 1892 r., a do 1923 r. odkrycia pomogły Kalifornii stać się największym producentem ropy naftowej w tym kraju, co stanowi około jedną czwartą światowej produkcji ropy naftowej.

Do 1900 r. liczba ludności wzrosła do ponad 102 000, wywierając presję na zasoby wodne miasta. Zakończenie działalności Akweduktu Los Angeles w 1913 r. pod nadzorem Williama Mulhollanda zapewniło stały wzrost miasta. Ze względu na klauzule zawarte w karcie miasta, które uniemożliwiły miastu Los Angeles sprzedaż lub dostarczanie wody z wodociągu do dowolnego obszaru poza jego granicami, wiele sąsiednich miast i społeczności czuło się zmuszonych do załączenia się do Los Angeles.

Los Angeles stworzył pierwsze rozporządzenie o zagospodarowaniu przestrzennym w Stanach Zjednoczonych. W dniu 14 września 1908 r. Rada Miasta Los Angeles ogłosiła strefy użytkowania gruntów mieszkalnych i przemysłowych. Nowe rozporządzenie ustanowiło trzy strefy mieszkalne jednego typu, w których zakazano zastosowań przemysłowych. Zakazy obejmowały stodoły, stocznie bursztynowe oraz wszelkie przemysłowe użytkowanie gruntów przy użyciu urządzeń napędzanych maszyną. Ustawy te były egzekwowane w odniesieniu do własności przemysłowej po fakcie. Zakazy te były uzupełnieniem istniejących działań, które były już uregulowane jako uciążliwości. Obejmowały one magazyny materiałów wybuchowych, gazownie, wiercenia ropy naftowej, rzeźnie i garbarnie. Rada Miasta Los Angeles wyznaczyła również siedem stref przemysłowych w mieście. Jednak w latach 1908-1915 Rada Miasta Los Angeles wprowadziła różne wyjątki od ogólnych zakazów, które miały zastosowanie do tych trzech stref mieszkalnych, w związku z czym pojawiły się w nich pewne zastosowania przemysłowe. Istnieją dwie różnice w stosunku do zarządzenia o okręgu Residence District z 1908 r. i późniejszych przepisów o zagospodarowaniu przestrzennym w Stanach Zjednoczonych. Po pierwsze, przepisy z 1908 r. nie stworzyły kompleksowej mapy stref, tak jak w rozporządzeniu z 1916 r. w sprawie stref w Nowym Jorku. Po drugie, strefy mieszkalne nie różniły rodzajów budynków mieszkalnych; traktował mieszkania, hotele i domy jednorodzinne w równym stopniu.

Hill Street, patrząc na północ od 6. ulicy, ok. 1913. Do godnych uwagi miejsc należą Central Park (dzisiejszy Pershing Square) (drzewa, lewa dolna), Hotel Portsmouth (prawa dolna) oraz tunel na Hill Street (na końcu ulicy).

W 1910 r. Hollywood połączyło się z Los Angeles, a w tamtym czasie w mieście działało już 10 firm filmowych. Do 1921 roku ponad 80% światowej branży filmowej skupiło się w LA. Pieniądze generowane przez przemysł utrzymywały miasto w izolacji przed znaczną częścią strat gospodarczych poniesionych przez resztę kraju w czasie Wielkiego Kryzysu. Do 1930 r. liczba ludności przekroczyła milion. W 1932 r. miasto było gospodarzem igrzysk olimpijskich.

Podczas II wojny światowej Los Angeles był głównym ośrodkiem produkcji wojennej, takim jak przemysł stoczniowy i samoloty. Calship zbudował setki statków typu Liberty Ships and Victory Ships na wyspie Terminal Island, a obszar Los Angeles był siedzibą sześciu największych producentów samolotów w tym kraju (Douglas Aircraft Company, Hughes Aircraft, Lockheed, North American Aviation, Northrop Corporation i Vultee). W czasie wojny wyprodukowano więcej samolotów niż we wszystkich latach przedwojennych, odkąd bracia Wright polecieli pierwszym samolotem w 1903 roku, razem. Produkcja w Los Angeles gwałtownie wzrosła, a William S. Knudsen z Narodowej Komisji Doradczej Obrony powiedział: "Wygraliśmy, ponieważ udusiliśmy wroga w lawinie produkcji, której nigdy nie widział, ani nie marzył o możliwości".

W latach 1930-1940 okręg Los Angeles był narodowym liderem rolnictwa.

George Patton podczas powitalnej parady w Los Angeles, 9 czerwca 1945

Po zakończeniu II wojny światowej Los Angeles rósł szybciej niż kiedykolwiek, wkraczając do Doliny San Fernando. Rozbudowa Międzystanowego Systemu Autostrad w latach 1950. i 1960. pomogła w napędzeniu rozwoju podmiejskiego i zasygnalizowała upadek systemu kolei zelektryfikowanej przez miasto, który był niegdyś największym na świecie.

Poprzednio w latach 1950. nazwa Los Angeles miała wiele wymowy, ale wymowa "G" jest dziś uniwersalna. Niektóre wczesne filmy lub filmy pokazują, że wymawia się je twardą literą "G" (/l ɔ jest ˈ æ ɡ ə l ə /). Sam Yorty był jedną z ostatnich osób publicznych, które nadal używały tej twardej wymowy "G".

Napięcia rasowe doprowadziły do zamieszek w Watts w 1965 r., w wyniku których śmierć poniosło 34 osób, a ponad 1 000 zostało rannych.

W 1969 r. Kalifornia stała się miejscem narodzin Internetu, ponieważ pierwsza transmisja ARPANET została wysłana z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles (UCLA) do Stanford Research Institute w Menlo Park.

W 1973 r. Tom Bradley został wybrany na pierwszego burmistrza Ameryki Afrykańskiej w tym mieście, na pięć kadencji, aż do przejścia na emeryturę w 1993 r. Inne wydarzenia w mieście w latach 1970. to m.in. dystans Południowo-Centralnej Armii Wyzwolenia Symbiona w 1974 r., a w latach 1977-1978 - zabójstwa Stranglerów Hillside.

W 1984 r. miasto po raz drugi gościło Letnie Igrzyska Olimpijskie. Pomimo bojkotu przez 14 państw komunistycznych, Olimpiada w 1984 roku osiągnęła większe sukcesy finansowe niż kiedykolwiek wcześniej, a druga olimpiada osiągnęła zyski, a druga - według analizy współczesnych doniesień prasowych, czyli Olimpiady Letniej w 1932 roku, która odbyła się również w Los Angeles.

Napięcia rasowe wybuchły 29 kwietnia 1992 r., a uniewinnienie przez jury w Simi Valley czterech funkcjonariuszy Departamentu Policji Los Angeles (LAPD) zostało uchwycone na nagraniach wideo bijących Rodneya Kinga, czego kulminacją były zamieszki na dużą skalę.

W 1994 r. trzęsienie ziemi w Northridge w 6.7 r. wstrząsnęło miastem, powodując straty w wysokości 12,5 miliarda dolarów i 72 ofiar śmiertelnych. Wiek zakończył się skandalem w Rampart, jednym z najobszerniejszych udokumentowanych przypadków niewłaściwego zachowania policji w historii Ameryki.

W 2002 r. burmistrz James Hahn prowadził kampanię przeciwko secesji, co doprowadziło do odrzucenia przez wyborców wysiłków podejmowanych przez Dolinę San Fernando i Hollywood w celu ucieczki z miasta.

Los Angeles będzie gospodarzem Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich w 2028 r., czyniąc Los Angeles trzecim miastem, które trzykrotnie będzie gospodarzem igrzysk olimpijskich.

Topografia

Zdjęcia satelitarne z Los Angeles

Nocne zdjęcie z South Bay (hrabstwa Los Angeles), 2017, z Oceanem Spokojnym na lewo (ciemny region), Palos Verdes na prawym (niewiele świateł), San Pedro na centralnym pierwszym planie i Terminal Island na prawym pierwszym planie (jasny region)

Łączny obszar miasta Los Angeles wynosi 502,7 mili kwadratowych (1302 km²) i obejmuje 468,7 mil kwadratowych (1214 km²) gruntów i 34,0 mil kwadratowych (88 km22) wody. Miasto rozciąga się na 44 mil (71 km) na północ-południe i na 29 mil (47 km) na wschód-zachód. Obszar miasta to 342 mil (550 km).

Los Angeles jest zarówno płaski, jak i górski. Najwyższym punktem w samym mieście jest Mount Lukens na wysokości 5,074 stóp (1,547 m), położony na północno-wschodnim końcu doliny San Fernando. Wschodni kraniec gór Santa Monica rozciąga się od centrum do Oceanu Spokojnego i oddziela basen Los Angeles od doliny San Fernando. Inne górzyste części Los Angeles to obszar Waszyngtonu na północ od centrum, wschodnie części, takie jak Boyle Heights, rejon Crenshaw wokół Wzgórz Baldwin oraz dystrykt San Pedro.

Otaczając miasto są znacznie wyższe góry. Natychmiast na północy leżą Góry San Gabriel, które są popularnym miejscem rekreacyjnym dla Angelenosa. Wysoką temperaturą jest Góra San Antonio, lokalnie znana jako Mount Baldy, która sięga 10.064 stóp (3.068 m). Dalej w rejonie Wielkiego Los Angeles najwyższy punkt to Góra San Gorgonio, o wysokości 11 503 stóp (3,506 m).

Rzeka Los Angeles, która jest w dużej mierze sezonowa, jest głównym kanałem odwadniającym. Został on wyprostowany i wyłożony w 51 mil (82 km) betonu przez Korpus Inżynierów Armii, aby pełnić funkcję kanału przeciwpowodziowego. Rzeka zaczyna się w dzielnicy parkowej Canoga miasta, płynie na wschód od doliny San Fernando wzdłuż północnej krawędzi gór Santa Monica i skręca na południe przez centrum miasta, płynąc do ujścia w porcie Long Beach na Oceanie Spokojnym. Mniejszy Ballona Creek płynie do zatoki Santa Monica w Playa del Rey.

Roślinność

Najstarsza palma w Los Angeles, 2019

Los Angeles jest bogaty w rodzime gatunki roślin częściowo z powodu różnorodności siedlisk, w tym plaż, terenów podmokłych i gór. Najbardziej rozpowszechnionymi zbiorowiskami roślin są przybrzeżne sage scrub, chapral shrubland i nadbrzeżne lasy. Rośliny rodzime obejmują: maku kalifornijskiego, maku matilija, toyon, Ceanothus, Chamise, Coast Live Oak, sycamore, wierlow i Giant Wildrye. Wiele z tych gatunków rodzimych, takich jak słonecznik w Los Angeles, stało się tak rzadkie, że można je uznać za zagrożone. Chociaż nie jest to miejscowość, oficjalnym drzewem Los Angeles jest Drzewo Koralowe (Erythrina caffra), a oficjalnym kwiatem Los Angeles jest Ptak Rajski (Strelitzia reginae). Meksykańskie Palmy Fan, Wyspy Kanaryjskie, Palmy Queen, Palms Date i Palmy California Fan są powszechne w Los Angeles, chociaż tylko ostatnie są rodzime.

Geologia

Los Angeles jest narażony na trzęsienia ziemi z powodu swojej lokalizacji na Pacific Ring of Fire. Niestabilność geologiczna spowodowała liczne uskoki, które powodują około 10.000 trzęsień ziemi rocznie w południowej Kalifornii, chociaż większość z nich jest zbyt mała, by ją odczuć. System upomnienia San Andreas Fault, który leży na granicy pomiędzy płytą Pacyfiku a płytą północnoamerykańską, przechodzi przez obszar metropolitalny Los Angeles. Segment uskoku przechodzący przez Południową Kalifornię doświadcza poważnego trzęsienia ziemi mniej więcej co 110 do 140 lat, a sejsmolodzy ostrzegali przed kolejnym "wielkim" trzęsieniem ziemi, ponieważ ostatnim poważnym trzęsieniem ziemi było trzęsienie ziemi w Fort Tejon w 1857 roku. Dorzecze Los Angeles i obszary metropolitalne są również zagrożone trzęsieniami ziemi spowodowanymi ślepym ruchem. Do największych trzęsień ziemi, które nawiedziły obszar Los Angeles należą 1933 Long Beach, 1971 San Fernando, 1987 Whittier Narrows i 1994 Northridge events. Wszystkie, oprócz kilku, mają niską intensywność i nie są odczuwalne. USGS opublikowało prognozę trzęsień ziemi w Kalifornii, która modeluje występowanie trzęsień ziemi w Kalifornii. Części miasta są również narażone na tsunami; obszary portowe zostały zniszczone przez fale trzęsienia ziemi na wyspach Aleutian w 1946 r., trzęsienie ziemi w 1960 r. w Valdivia, trzęsienie ziemi na Alasce w 1964 r., trzęsienie ziemi w Chile w 2010 r. i trzęsienie ziemi w Japonii w 2011 r.

Miasto

Panorama miejskiego rozrostu Los Angeles w 2013 roku, widziana przez Obserwatorium Griffith.
Od lewej do prawej: Los Feliz, Echo Park, Downtown i Hollywood.

Miasto jest podzielone na wiele różnych dzielnic i dzielnic, z których część to połączone miasta, które połączyły się z Los Angeles. Okolice te były rozbudowywane fragmentarycznie i są wystarczająco zdefiniowane, aby miasto miało oznakowanie oznaczające prawie wszystkie.

Przegląd

Wzorce uliczne miasta są zazwyczaj zgodne z planem sieci, z jednolitymi długościami bloków i sporadycznymi drogami przecinającymi bloki. Jest to jednak skomplikowane z powodu nierównego terenu, który wymaga posiadania różnych sieci dla każdej z dolin, które pokrywa Los Angeles. Duże ulice są zaprojektowane tak, aby poruszać się dużymi ilościami ruchu przez wiele części miasta, z których wiele jest bardzo długich; Sepulveda Boulevard ma długość 43 mil (69 km), natomiast Foothill Boulevard ma długość ponad 60 mil (97 km) i sięga aż do San Bernardino. Kierowcy w Los Angeles cierpią z powodu jednego z najgorszych okresów czasu szczytu na świecie, według rocznego wskaźnika ruchu opracowanego przez twórcę systemu nawigacyjnego, Toma. Kierowcy LA spędzają co roku dodatkowe 92 godzin w ruchu drogowym. W godzinach szczytu występuje 80% przeciążenia, według wskaźnika.

Los Angeles charakteryzuje się często obecnością budynków o niskich wysokościach. Poza kilkoma ośrodkami, takimi jak Downtown, Warner Center, Century City, Koreatown, Miracle Mile, Hollywood i Westwood, wieżowce i wieżowce nie są powszechne. Nieliczne drapacze chmur zbudowane poza tymi obszarami często wyróżniają się ponad pozostałą częścią otaczającego krajobrazu. Większość konstrukcji wykonywana jest w oddzielnych zespołach, a nie na ścianie. W centrum Los Angeles znajduje się wiele budynków o ponad 30 piętrach, z czternastu ponad 50 piętrami i dwoma ponad 70 piętrami, z których najwyżej Wilshire Grand Center. Ponadto Los Angeles staje się coraz bardziej miastem mieszkań, a nie mieszkań jednorodzinnych, zwłaszcza w gęstym mieście wewnętrznym i dzielnicach Westside.

Punkty orientacyjne

Do ważnych miejsc w Los Angeles należą: Hollywood Sign, Walt Disney Concert Hall, Capitol Records Building, Cathedral of Our Lady of Angels, Angels Flight, Grauman's Chinese Theater, Dolby Theater, Griffith Observatory, Getty Center, Getty Villa, Stahl House, Los Angeles Memorial Coliseum, L.A. Live, Los Angeles County Museum of Art, Venice Canal Historic District and boardwalk, Theme Building, Bradbury Building, US Bank Tower, Wilshire Grand Center, Hollywood Boulevard, Los Angeles City Hall, Hollywood Bowl, Battleship USS Iowa, Watts Towers, Staples Center, Dodger Stadium i Olvera Ulica.

Klimat

Park MacArthur w Westlake

Los Angeles ma klimat śródziemnomorski (Köppen Csb na wybrzeżu i większości śródmieścia, Csa w pobliżu regionu metropolitalnego na zachód) i otrzymuje tylko tyle rocznych opadów, aby uniknąć półsuchego klimatu (BSh), Temperatury dzienne są zazwyczaj umiarkowane przez cały rok. W zimie średnia temperatura wynosi około 68 °F (20 °C), co sprawia, że temperatura tropikalna jest zbyt chłodna, aby być prawdziwym klimatem tropikalnym średnio ze względu na chłodne temperatury nocne. Los Angeles ma mnóstwo słońca przez cały rok, średnio tylko 35 dni z mierzalnymi opadami rocznie.

Temperatury w dorzeczu przybrzeżnym przekraczają 90 °F (32 °C) przez kilkanaście dni w roku, od jednego dnia w miesiącu w kwietniu, maju, czerwcu i listopadzie do trzech dni w miesiącu w lipcu, sierpniu, październiku i do pięciu dni we wrześniu. Temperatury w dolinach San Fernando i San Gabriel są znacznie cieplejsze. Temperatury podlegają znacznym wahaniom dziennym; na obszarach śródlądowych różnica między średnią dzienną niską a średnią dzienną wysoką wynosi ponad 30 °F (17 °C). Średnia roczna temperatura morza wynosi 63 °F (17 °C), od 58 °F (14 °C) w styczniu do 68 °F (20 °C) w sierpniu. Liczba godzin nasłonecznienia przekracza 3 000 rocznie, z czego średnio 7 godzin słońca dziennie w grudniu do 12 godzin w lipcu.

Bardzo wyraźny widok na Mount Lee i Hollywood Sign z trawnika Obserwatorium Griffith, pewnego dnia po deszczu

Obszar Los Angeles również podlega zjawiskom typowym dla mikroklimatu, powodując ekstremalne wahania temperatury w bliskiej odległości od siebie. Na przykład, średnia maksymalna temperatura w lipcu na odcinku Santa Monica Pier wynosi 70 °F (21 °C), podczas gdy w parku Canoga znajduje się 95 °F (35 °C), a w odległości 15 mil (24 km). Miasto, podobnie jak większość południowego wybrzeża Kalifornii, jest narażone na zjawisko pogody późnej wiosny/wczesnego lata, nazywane "Czerwcowym Gloom". To oznacza przesadzone lub mgliste niebo nad ranem, które zapada na słońce przed wczesnym popołudniem.

Śródmieście Los Angeles średnioroczne opady to 14,93 cala (379 mm), głównie w okresie od listopada do marca, głównie w postaci umiarkowanych deszczów, ale czasami jako ulewne opady podczas burz zimowych. Opady deszczu są zwykle wyższe na wzgórzach i stokach przybrzeżnych gór z powodu wypiętrzenia się jamy ustnej. Letnie dni są zazwyczaj bezdeszczowe. Rzadko napadanie wilgotnego powietrza z południa lub wschodu może doprowadzić do krótkich burz piorunów późnym latem, zwłaszcza w górach. Wybrzeże ma nieco mniej opadów, a obszary lądowe i górskie znacznie więcej. Lata przeciętnych opadów są rzadkie. Zazwyczaj występuje zmienność z roku na rok, przy krótkich latach suchych wynoszących 5-10 w opadach (130-250 mm), po których następuje jeden lub dwa lata wilgotne, przy czym więcej niż 20 w (510 mm). Lata wilgotne zwykle kojarzy się z ciepłą wodą warunki El Niño na Pacyfiku, lata suche z chłodniejszą wodą La Niña. Szereg deszczowych dni może spowodować powodzie na nizinach i osunięcia się błota na wzgórza, zwłaszcza po tym, jak pożary zniszczyły zbocza.

Zarówno temperatura zamrażania, jak i opady śniegu są niezwykle rzadkie w dorzeczu i wzdłuż wybrzeża, przy czym ostatnim przypadkiem odczytu w temperaturze 32 °F (0 °C) na stacji w centrum jest 29 stycznia 1979 r.; temperatury zamarzania występują niemal co roku w dolinach, podczas gdy góry w granicach miast zwykle zapadają się co zimę na opady śniegu. Największy opad śniegu odnotowany w centrum Los Angeles wynosił 2,0 cala (5 cm) 15 stycznia 1932 roku. Podczas gdy ostatni opad śniegu nastąpił w lutym 2019 r., pierwszy opad śniegu od 1962 r. Na oficjalnej stacji w centrum miasta najwyższa zarejestrowana temperatura wynosi 113 °F (45 °C) 27 września 2010 r., natomiast najniższa - 28 °F (-2 °C), 4 stycznia 1949 r. W mieście Los Angeles najwyższą temperaturę, jaką kiedykolwiek zarejestrowano, to 121 °F (49 °C), 6 września 2020 r., na stacji meteorologicznej Pierce College w dzielnicy Dolina San Fernando w Woodland Hills. Jesienią i zimą wiatry Santa Ana czasami przynoszą Los Angeles dużo cieplejsze i bardziej suche warunki i zwiększają ryzyko pożarów.

Kwestie środowiskowe

Miasto jest często pokryte smog, jak na tym zdjęciu z grudnia 2005 roku.

Osiedla Gabrielino w okolicy nazywano iyáangẚ (napisane przez Hiszpanię Yang-na), co zostało przetłumaczone jako "miejsce dębu trującego". Yang-na został również przetłumaczony jako "dolina dymu". Ze względu na geografię, duże uzależnienie od samochodów oraz kompleks portów Los Angeles/Long Beach, Los Angeles cierpi na zanieczyszczenie powietrza w postaci smogu. Kotlina Los Angeles i Dolina San Fernando są podatne na inwersję atmosfery, która znajduje się w wyrzutniach pojazdów drogowych, samolotów, lokomotyw, żeglugi, produkcji i innych źródeł. Odsetek zanieczyszczeń drobnymi cząstkami (tego rodzaju, które przedostają się do płuc) pochodzącymi z pojazdów w mieście może osiągnąć nawet 55 procent.

Sezon smogowy trwa od około maja do października. Podczas gdy inne duże miasta polegają na deszczu w celu oczyszczenia smogu, Los Angeles otrzymuje tylko 15 cali (380 mm) deszczu rocznie: zanieczyszczenie gromadzi się przez wiele kolejnych dni. Kwestie jakości powietrza w Los Angeles i innych dużych miastach doprowadziły do przyjęcia wczesnych krajowych przepisów w zakresie ochrony środowiska, w tym ustawy o czystym powietrzu. Po uchwaleniu ustawy Kalifornia nie była w stanie opracować planu wdrożenia państwa, który umożliwiłby jej spełnienie nowych norm jakości powietrza, głównie z powodu poziomu zanieczyszczeń w Los Angeles generowanych przez starsze pojazdy. Ostatnio stan Kalifornia doprowadził naród do ograniczenia zanieczyszczeń poprzez wprowadzenie obowiązku stosowania pojazdów niskoemisyjnych. Oczekuje się, że w nadchodzących latach smog będzie nadal spadać z powodu agresywnych kroków zmierzających do jego ograniczenia, takich jak samochody elektryczne i hybrydowe, poprawa w zakresie transportu masowego i inne środki.

Liczba alertów smogu na etapie 1 w Los Angeles spadła z ponad 100 rocznie w latach 1970. do niemal zera w nowym tysiącleciu. Pomimo poprawy, w sprawozdaniach rocznych Amerykańskiego Stowarzyszenia Płuc za lata 2006 i 2007 uznano miasto za najbardziej zanieczyszczone w kraju, charakteryzujące się krótkotrwałym zanieczyszczeniem cząstkami i zanieczyszczeniem cząstek w ciągu roku. W 2008 r. miasto zostało sklasyfikowane jako drugie najbardziej zanieczyszczone i ponownie miało najwyższy poziom zanieczyszczeń pyłowych w ciągu roku. Miasto osiągnęło swój cel polegający na zapewnieniu 20% energii ze źródeł odnawialnych w 2010 r. Sondaż Amerykańskiego Stowarzyszenia Płuc z 2013 r. ocenił obszar metra jako najgorszy smog w kraju, a czwarte w skali krótko- i rocznej.

Los Angeles jest też domem dla największego pola naftowego w kraju. W mieście znajduje się ponad 700 aktywnych studni naftowych w odległości 1.500 stóp od domów, kościołów, szkół i szpitali, co budzi poważne obawy w związku z umową o partnerstwie gospodarczym.

Spis Stanów Zjednoczonych z 2010 r. donosi, że Los Angeles liczył 3 792 621 mieszkańców. Gęstość zaludnienia wynosiła 8 092,3 osób na kilometr kwadratowy (2 913,0/km²). Rozkład wieku wynosił 874 525 osób (23,1%) poniżej 18 roku życia, 434 478 osób (11,5%) od 18 do 24 lat, 1 209 367 osób (31,9%) od 25 do 44 lat, 877 555 osób (23,1%) od 45 do 64 oraz 396,696 osób (10,%) w wieku lat lub starszych. Mediana wieku wynosiła 34,1 lat. Na każde 100 samic było 99,2 samca. Na każde 100 samic w wieku 18 lat i więcej było 97,6 samca.

W latach 2005-2009 istniało 1 413 995 mieszkań - w porównaniu z 1 298 350 mieszkań - o średniej gęstości zaludnienia wynoszącej 2 812,8 gospodarstw domowych na kilometr kwadratowy (1 086,0/km²), z czego 503 863 (38,2%) było zajmowanych przez właścicieli, a 814 305 (61,8%) zajmowało wynajmujący. Wskaźnik wakatów wśród właścicieli domów wyniósł 2,1%; współczynnik wakatu wynosił 6,1%. 1 535 444 osób (40,5% ludności) mieszkało w lokalach mieszkalnych zajmowanych przez właścicieli, a 2 172 576 osób (57,3%) mieszkało w lokalach mieszkalnych wynajmowanych.

Odsetek gospodarstw domowych o dochodach powyżej 150 tys. USD w ścieżkach spisu hrabstw LA

Według spisu Stanów Zjednoczonych z 2010 r. średni dochód z gospodarstw domowych w Los Angeles wynosił 49 497 USD, przy czym 22,0% ludności żyło poniżej federalnej granicy ubóstwa.

Rasa i pochodzenie etniczne

Mapa rozkładu rasowego w Los Angeles, 2010 U.S. Census. Każda kropka to 25 osób: Biały, czarny, azjatycki, hiszpański lub inny (żółty)

Według spisu ludności z 2010 r. skład rasowy Los Angeles obejmował: 1,888,158 białych (49,8%), 365,118 afrykańskich Amerykanów (9,6%), 28,215 rdzennych Amerykanów (0,7%), 426,959 Azjatów (11,3%), 5,577 wysp Pacyfiku (0,1%), 902,959 z innych ras (23,8%) oraz 175,635 (,%) z dwóch lub więcej ras. Latynos lub Latynos z jakiegokolwiek wyścigu liczył 1 838 822 osób (48,5%). Los Angeles jest domem dla osób z ponad 140 krajów mówiących 224 różnymi językami. Enklawy etniczne, takie jak Chinatown, Historyczne Filipinotown, Koreatown, Mała Armenia, Mała Etiopia, Tehrangeles, Małe Tokio, Małe Bangladesz i Thai Town, dostarczają przykładów wielobranżowego charakteru Los Angeles.

Białka nielatynoskie stanowiły 28,7% populacji w 2010 r., podczas gdy w 1940 r. 86,3%. Większość populacji białych nie-latynoskich mieszka na obszarach wzdłuż wybrzeża Pacyfiku, jak również w okolicach w pobliżu i na Górach Santa Monica od Palisad Pacyfiku do Los Feliz.

Największą grupę etniczną Latynosi pochodzenia meksykańskiego stanowią 31,9% ludności miasta, a kolejne miejsca zajmują dziedzictwo Salwadoru (6,0%) i Gwatemali (3,6%). Ludność hiszpańska ma od dawna ugruntowaną społeczność meksykańsko-amerykańską i środkowoamerykańską, która rozprzestrzenia się w całym mieście Los Angeles i jego obszarze metropolitalnym. Jest on najbardziej skoncentrowany w regionach wokół centrum miasta, takich jak East Los Angeles, Northeast Los Angeles i Westlake. Co więcej, zdecydowana większość mieszkańców dzielnic we wschodnim południowym Los Angeles w kierunku Downey jest pochodzenia hiszpańskiego.

Największe azjatyckie grupy etniczne to Filipińczycy (3,2%) i Koreańczycy (2,9%), których własne etniczne enklawy - Koreatown w centrum Wilshire i Historycznej Filipinotown. Chińczycy, którzy stanowią 1,8% ludności Los Angeles, mieszkają głównie poza granicami Los Angeles, a raczej w dolinie San Gabriel we wschodniej części hrabstwa Los Angeles, ale mają do czynienia z dużą obecnością w mieście, zwłaszcza w Chinatown. W Chinatown i Thaitown mieszka również wielu Thais i Kambodży, którzy stanowią odpowiednio 0,3% i 0,1% ludności Los Angeles. Japończycy stanowią 0,9% ludności LA i mają ustanowione Małe Tokio w centrum miasta, a inna znacząca społeczność Japończyków jest w dzielnicy Sawtelle w West Los Angeles. Wietnamczycy stanowią 0,5% ludności Los Angeles. Indianie stanowią 0,9% ludności miasta.

Obszar metropolitalny Los Angeles jest domem dla dużej populacji Ormian, Asyryjczyków i Irańczyków, z których wielu mieszka w enklawach takich jak Mała Armenia i Tehrangeles.

Amerykanie pochodzenia afrykańskiego są dominującą grupą etniczną w Południowym Los Angeles, która od lat 1960. stała się największą wspólnotą Ameryki Afrykańskiej w zachodnich Stanach Zjednoczonych. W dzielnicach South Los Angeles, w których najwięcej mieszkańców stanowią Amerykanie pochodzenia afrykańskiego, należą: Crenshaw, Baldwin Hills, Leimert Park, Hyde Park, Gramercy Park, Manchester Square i Watts. Obok South Los Angeles, dzielnice w środkowym regionie Los Angeles, gdzie Mid-City i Mid-Wilshire mają umiarkowaną koncentrację również afrykańskich Amerykanów.

Religia

Katedra Matki Bożej Aniołów jest katedrą matką archidiecezji Los Angeles.

Według badania przeprowadzonego w 2014 r. przez Pew Research Centre, chrześcijaństwo jest najbardziej rozpowszechnioną religią w Los Angeles (65%). Archidiecezja Los Angeles jest największą archidiecezją w kraju. Kardynał Roger Mahony, jako arcybiskup, nadzorował budowę katedry Matki Bożej Aniołów, która rozpoczęła się we wrześniu 2002 r. w centrum Los Angeles.

W 2011 r. wspólny, ale ostatecznie upadły zwyczaj prowadzenia procesji i masy na cześć Nuestry Señora de los Ángeles, upamiętniający powstanie miasta Los Angeles w 1781 r., został ożywiony przez Fundację Królowej Angeli i jej założyciela Marka Alberta, przy wsparciu archidiecezji Los Angeles oraz kilku przywódców obywatelskich. Niedawno odnowiony zwyczaj jest kontynuacją pierwotnych procesji i mas, które rozpoczęły się w pierwszą rocznicę założenia Los Angeles w 1782 r. i trwały przez prawie stulecie później.

Z 621.000 Żydów w obszarze metropolitalnym, region ten ma drugą co do wielkości populację Żydów w Stanach Zjednoczonych. Wielu Żydów z Los Angeles mieszka teraz na Westside i w dolinie San Fernando, chociaż Boyle Heights kiedyś miało dużą populację żydowską przed II wojną światową z powodu restrykcyjnych porozumień mieszkaniowych. Głównymi dzielnicami Żydów prawosławnych są Hancock Park, Pico-Robertson i Valley Village, podczas gdy żydowscy Izraelczycy są dobrze reprezentowani w dzielnicach Encino i Tarzana oraz Perscy Żydzi w Beverly Hills. Wiele odmian judaizmu jest reprezentowanych w większym obszarze Los Angeles, w tym Reforma, Konserwatywny, Prawosławny i Rekonstrukcjonista. Szul przy ulicy Breed Street we wschodnim Los Angeles, zbudowany w 1923 r., był największą synagogą na zachód od Chicago w jej wczesnych dziesięcioleciach; nie jest już w codziennym użyciu jako synagoga i jest przekształcany w centrum muzealne i społecznościowe. Centrum Kabbalah jest również obecne w mieście.

Międzynarodowy Kościół Ewangelii Foursquare został założony w Los Angeles przez Aimee Semple McPherson w 1923 r. i pozostaje tam do dziś w siedzibie. Przez wiele lat kościół zwołany w Angelus Temple, który po zbudowaniu był jednym z największych kościołów w kraju.

Los Angeles ma bogatą i wpływową tradycję protestancką. Pierwszą protestancką służbą w Los Angeles było spotkanie metodystów, które odbyło się w prywatnym domu w 1850 r. i w 1867 r. powstał najstarszy kościół protestancki, pierwszy kościół kongregacyjny. Na początku lat 1900. Biblijny Instytut Los Angeles opublikował dokumenty założycielskie chrześcijańskiego ruchu fundamentalistycznego i ożywienia ulicy Azusa, które zapoczątkowało Pentecostalizm. Kościół Wspólnoty Miejskiej również miał swoje początki w Los Angeles. Do ważnych kościołów w mieście należą: Pierwszy Kościół Prezbiteriański Hollywood, Kościół Prezbiteriański Bel Air, Pierwszy Afrykański Kościół Metodystyczny Los Angeles, Kościół Boży w Zachodnim Angeles w Chrystusie, Drugi Kościół Chrzciciela, Centrum Chrześcijańskie Crenshaw, Kościół Chrześcijański w McCarty oraz Pierwszy Kościół Kongregacyjny.

Świątynia Kalifornijska w Los Angeles, druga co do wielkości świątynia obsługiwana przez Kościół Jezusa Chrystusa Świętych Ostatnich Dni, znajduje się na Boulevard Santa Monica w dzielnicy Westwood w Los Angeles. Dedykowana w 1956 r. była pierwszą świątynią Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych zbudowaną w Kalifornii, która była największym na świecie, gdy została ukończona.

Hollywood region Los Angeles ma również kilka znaczących centrali, kościołów i Centrum Scjentologii.

Ze względu na dużą, wieloetniczną populację Los Angeles praktykuje się szeroki wachlarz wyznań, w tym buddyzm, hinduizm, islam, zoroastrianizm, sichizm, Baháí, różne kościoły prawosławne, sufizm, synoizm, taoizm, konfucjanizm, chińską religię ludową i niezliczone inne. Na przykład imigranci z Azji utworzyli szereg znaczących kongregacji buddyjskich, dzięki którym miasto stało się domem dla największej liczby buddystów na świecie. Pierwszy buddyjski dom joss został założony w mieście w 1875 roku. Ateizm i inne przekonania świeckie są również powszechne, ponieważ miasto jest największym w zachodnim Pasie Niezauroczonym.

Zatrudnienie według przemysłu w hrabstwie Los Angeles (2015)

Kaiser Sunset Hospital w Los Angeles. Kaiser Permanente był największym pracodawcą nierządowym w hrabstwie Los Angeles w 2018 r.

Gospodarka Los Angeles napędzana jest handlem międzynarodowym, rozrywką (telewizja, zdjęcia ruchome, gry wideo, nagrywanie muzyki i produkcja), aeronautyką, technologią, ropą naftową, modą, odzieżą i turystyką. Inne istotne gałęzie przemysłu to finanse, telekomunikacja, prawo, opieka zdrowotna i transport. W Indeksie Centrów Finansowych 2017 Los Angeles został sklasyfikowany jako posiadające 19. najbardziej konkurencyjne centrum finansowe na świecie, a szósty najbardziej konkurencyjny w Stanach Zjednoczonych (po Nowym Jorku, San Francisco, Chicago, Bostonie i Waszyngtonie).

Jedno z pięciu największych studiów filmowych, Paramount Pictures, mieści się w granicach miasta, a jego lokalizacja jest częścią tzw. "trzydziestomilowej strefy" centrali rozrywki w Południowej Kalifornii.

Los Angeles jest największym centrum produkcyjnym w Stanach Zjednoczonych. Sąsiadujące porty Los Angeles i Long Beach to najbardziej ruchliwy port w Stanach Zjednoczonych za pomocą pewnych środków oraz piąty najruchliwy port na świecie, niezbędny do handlu w ramach regionu Pacyfiku.

Obszar metropolitalny Los Angeles ma produkt metropolitalny brutto w wysokości 1,0 biliona dolarów (od 2017 r.), co czyni go trzecim co do wielkości obszarem metropolitalnym na świecie, po Tokio i Nowym Jorku. Los Angeles został sklasyfikowany jako "miasto świata alfa" według badań przeprowadzonych w 2012 r. przez grupę z Uniwersytetu Loughborough.

Rozporządzenie Departamentu Konopi egzekwuje przepisy dotyczące konopi indyjskich po legalizacji sprzedaży i dystrybucji konopi indyjskich w 2016 r. Od października 2019 r. ponad 300 istniejących przedsiębiorstw konopi indyjskich (zarówno sprzedawców detalicznych, jak i ich dostawców) uzyskało zgodę na prowadzenie działalności na rynku, który jest uważany za największy rynek krajowy.

Od 2018 r. w Los Angeles działają trzy firmy z listy Fortune 500: AECOM, CBRE Group i Reliance Steel & Aluminium Co.

Hollywood Bowl

Los Angeles jest często uznawany za "Kreatywną Stolicę Świata", ponieważ co szósty jego mieszkańców pracuje w branży twórczej, a w Los Angeles mieszka i pracuje więcej artystów, pisarzy, filmowców, aktorów, tancerzy i muzyków niż jakiekolwiek inne miasto w historii.

Filmy i sztuki widowiskowe

Ośrodek branży filmowej został uznany za centrum miasta Hollywood, a obszar Los Angeles jest również powiązany z centrum branży telewizyjnej. Miasto jest domem dla największych studiów filmowych oraz głównych wytwórni muzycznych. Los Angeles jest gospodarzem dorocznych nagród Akademii, nagród Primetime Emmy, nagród Grammy oraz wielu innych programów branżowych rozrywki. Los Angeles jest siedzibą USC School of Cinematic Arts, najstarszej szkoły filmowej w Stanach Zjednoczonych.

The Dolby Theater, miejsce wręczenia Oscarów

Sztuka widowiskowa odgrywa główną rolę w kulturalnej tożsamości Los Angeles. Według USC Stevens Institute for Innovation, "jest ponad 1.100 corocznych produkcji teatralnych i 21 otwarć tygodniowo". Los Angeles Music Center jest "jednym z trzech największych ośrodków sztuki widowiskowej w kraju", z ponad 1,3 milionem odwiedzających rocznie. Sala koncertowa Walt Disney, centrala Centrum Muzycznego, jest domem dla prestiżowej Filharmonii Los Angeles. W Centrum Muzycznym mają również siedzibę organizacje takie jak Centre Theater Group, Los Angeles Master Chorale oraz Los Angeles Opera. Talent jest uprawiany lokalnie w najważniejszych instytucjach, takich jak Colburn School i USC Thornton School of Music.

Muzea i galerie

W hrabstwie Los Angeles jest 841 muzeów i galerii sztuki, więcej muzeów per capita niż jakiekolwiek inne miasto w USA. Niektóre z godnych uwagi muzeów to Muzeum Sztuki Hrabstwa Los Angeles (największe muzeum sztuki w zachodnich Stanach Zjednoczonych), Centrum Getty (część J. Paul Getty Trust, najbogatsza na świecie instytucja artystyczna), Muzeum Automotywy w Petersen, Biblioteka Huntington, Muzeum Historii Naturalnej, Statek Zbrojny Iowa oraz Muzeum Sztuki Współczesnej. Znaczna liczba galerii sztuki znajduje się w Galerii Row, a dziesiątki tysięcy osób uczęszcza na odbywający się tam comiesięczny spacer sztuki w centrum.

Coliseum

W Los Angeles i jego obszarze metropolitalnym znajduje się jedenaście profesjonalnych drużyn sportowych najwyższego poziomu, z których kilka gra w sąsiednich społecznościach, ale używa Los Angeles w swoim imieniu. Do zespołów tych należą Los Angeles Dodgers i Los Angeles Angels of Major League Baseball (MLB), Los Angeles Rams i Los Angeles Chargers of the National Football League (NFL), Los Angeles Lakers i Los Angeles Clippers of the National Basketball Association (NBA), Los Angeles Kings i Anaheim Ducks of the National Hockey Liga (NHL), Los Angeles Galaxy i Los Angeles Football Club of Major League Soccer (MLS) oraz Los Angeles Sparks of the Women's National Basketball Association (WNBA).

Inne godne uwagi drużyny sportowe to UCLA Bruins oraz USC Trojans w National Collegiate Athletic Association (NCAA), z których oba to zespoły Division I na konferencji Pac-12.

Stadion Dodger

Los Angeles jest drugim co do wielkości miastem w Stanach Zjednoczonych, ale w latach 1995-2015 nie było żadnego zespołu NFL. W tym samym czasie w Los Angeles były dwie drużyny NFL: Rams i Raiders. Oboje opuścili miasto w 1995 r., a Ramowie przenieśli się do St. Louis i Raiderzy wracają do pierwotnego domu w Oakland. Po 21 sezonach w St. Louis, 12 stycznia 2016 r. NFL ogłosiła, że Rams wróci do Los Angeles na sezon 2016 NFL z grami domowymi w Los Angeles Memorial Coliseum na cztery sezony. Przed 1995 r. Rams grał w gry domowe w Coliseum w latach 1946-1979, co uczyniło z nich pierwszy zawodowy zespół sportowy, który grał w Los Angeles, a następnie przeniósł się do Stadionu Anaheim w latach 1980-1994. Chargers z San Diego ogłosili 12 stycznia 2017 r., że również przeniosą się do Los Angeles (pierwszego od sezonu inauguracyjnego w 1960 r.) i staną się Chargerami z Los Angeles, począwszy od sezonu 2017 NFL i będą grać w parku sportowym Dignity Health w Carson w Kalifornii przez trzy sezony. Rams i Chargers wkrótce przenieśli się do nowo wybudowanego Stadionu SoFi, znajdującego się w pobliżu Inglewood w sezonie 2020.

Staples Center to arena sportowa, dom dla Los Angeles Lakers, Los Angeles Clippers, Los Angeles Kings i Los Angeles Sparks.

Los Angeles szczyci się wieloma obiektami sportowymi, w tym stadionem Dodgera, Koloseum Memoriału Los Angeles, Banc of California Stadium i Staples Center. Forum, Stadion SoFi, Park Sportowy Dignity Health, Rose Bowl, Stadion Angel i Centrum Honda znajdują się również w sąsiednich miastach w obszarze metropolitalnym Los Angeles.

Los Angeles dwa razy gościł Letnie Igrzyska Olimpijskie: w 1932 i 1984 r. i będzie gospodarzem gier po raz trzeci w 2028 r. Los Angeles będzie trzecim miastem po Londynie (1908, 1948 i 2012) i Paryżu (1900, 1924 i 2024), które będzie trzykrotnie gospodarzem igrzysk olimpijskich. Kiedy w 1932 r. odbywały się dziesiąte igrzyska olimpijskie, nazwa dawnej 10. ulicy zmieniła się na Olympic Blvd. Los Angeles był również gospodarzem Igrzysk Deaflympics w 1985 r. oraz Olimpiad Specjalnych Światowych w 2015 r.

7 NFL Super Bowls odbyły się również w mieście i jego okolicach - 2 w Memorial Coliseum (pierwsza Super Bowl, I i VII) oraz 5 w Rose Bowl w podmiejskich Pasadena (XI, XIV, XVII, XXI i XXVII), 10 mil na północ od centrum Los Angeles. Super Bowl LVI odbędzie się na stadionie SoFi w Inglewood w 2022 r. Rose Bowl jest również gospodarzem corocznej i bardzo prestiżowej meczu piłki nożnej NCAA o nazwie Rose Bowl, która odbywa się każdego Nowego Roku.

Los Angeles był również gospodarzem 8 meczów piłkarskich FIFA World Cup w Rose Bowl w 1994 roku, w tym finału, gdzie Brazylia wygrała. Rose Bowl organizowała również 4 meczów w Mistrzostwach Świata w Piłce Nożnej Kobiet 1999, w tym finał, podczas którego Stany Zjednoczone wygrały przeciwko Chinom w sprawie kopania kary. To była gra, w której Brandi Chastain zdjął koszulkę po tym, jak zdobyła wygraną w turnieju kopnięcie kary, tworząc ikoniczny obraz.

Los Angeles jest jednym z sześciu miast Ameryki Północnej, które wygrały mistrzostwa we wszystkich pięciu głównych ligach (MLB, NFL, NHL, NBA i MLS), po zakończeniu wyczynu z tytułem Pucharu Stanley 2012 Kings.

Tom Bradley Room, tworząc całe wnętrze 27 piętra w ratuszu.

Los Angeles jest miastem czarterowym w przeciwieństwie do miasta prawa powszechnego. Obecna karta została przyjęta 8 czerwca 1999 r. i była wielokrotnie zmieniana. Wybrany rząd składa się z Rady Miasta Los Angeles i burmistrza Los Angeles, które działają pod rządami burmistrza i rady, a także z prokuratora miejskiego (nie mylić z prokuratorem okręgowym, urzędem okręgowym) i kontrolera. Burmistrzem jest Eric Garcetti. Jest 15 okręgów rady miejskiej.

Miasto posiada wiele wydziałów i urzędników, w tym Departament Policji Los Angeles (LAPD), Zarząd Policji Los Angeles, Departament Ognia Los Angeles (LAFD), Urząd Mieszkalnictwa Miasta Los Angeles (HACLA), Departament Transportu Los Angeles (LADOT) oraz Biblioteka Publiczna Los Angeles (LAPL).

Karta Miasta Los Angeles ratyfikowana przez wyborców w 1999 r. stworzyła system doradczych rad sąsiedzkich, który reprezentowałby różnorodność interesariuszy, określanych jako osoby mieszkające, pracujące lub posiadające własność w sąsiedztwie. Rady sąsiedzkie są stosunkowo autonomiczne i spontaniczne, ponieważ określają swoje granice, ustanawiają własne regulacje i wybierają swoich oficerów. Jest około 90 rad sąsiedzkich.

Mieszkańcy Los Angeles wybierają nadzorców dla 1., 2., 3. i 4. okręgów nadzorczych.

Reprezentacja federalna i stanowa

W Zgromadzeniu Stanowym Kalifornii Los Angeles dzieli się na czternaście okręgów. W Kalifornijskim Senacie, miasto jest podzielone między osiem dzielnic. W Izbie Reprezentantów Stanów Zjednoczonych jest ona podzielona na dziesięć okręgów kongresowych.

LAPD 2006 maja przed nową siedzibą w Caltrans District 7

W 1992 roku miasto Los Angeles zarejestrowało 1.092 morderstw. Los Angeles doświadczył znaczącego spadku przestępczości w latach 1990. i 2000. i osiągnął 50-letni spadek w 2009 r. z 314 zabójstwami. Jest to wskaźnik 7,85 na 100 000 populacji - znaczny spadek w porównaniu z 1980 r., kiedy odnotowano wskaźnik zabójstw w wysokości 34,2 na 100 000. Obejmowało to 15 strzelaniny. Jedna strzelanina doprowadziła do śmierci członka zespołu SWAT, Randala Simmonsa, pierwszego w historii policji. Los Angeles w roku 2013 zanotował 251 morderstw, spadek o 16% w porównaniu z rokiem poprzednim. Policja przypuszcza, że spadek ten wynika z wielu czynników, w tym z faktu, że młodzi ludzie spędzają więcej czasu w Internecie.

W 2015 r. ujawniono, że policja od ośmiu lat nie zgłasza zbrodni, co sprawia, że wskaźnik przestępczości w mieście wydaje się znacznie niższy niż w rzeczywistości.

Rodzina przestępcza Dragna i rodzina przestępcza Cohen zdominowały przestępczość zorganizowaną w mieście podczas ery zakazu i osiągnęły szczyt w latach 1940. i 1950. z walką o Sunset Strip w ramach mafii amerykańskiej, ale od tego czasu stopniowo spadały wraz z pojawieniem się różnych gangów czarnych i hiszpańskich pod koniec lat 1960. i na początku lat 1970.

Według policji Los Angeles, miasto jest domem dla 45 000 członków gangów, zorganizowanych w 450 gangów. Wśród nich są Crips and Bloods, oboje afrykańscy gangi uliczne, które powstały w południowym Los Angeles. Latynoskie gangi uliczne, takie jak Sureños, meksykański amerykański gangster uliczny, i Mara Salvatrucha, która ma głównie członków pochodzenia salwadorskiego, powstały w Los Angeles. Doprowadziło to do tego, że miasto nazywane jest "stolicą gangów".

Uczelnie i uniwersytety

Drugi oddział California State Normal School w centrum Los Angeles otworzył swoje drzwi w 1882 roku.

Cal State LA

W granicach miasta istnieją trzy publiczne uniwersytety: California State University, Los Angeles (CSULA), California State University, Northridge (CSUN) i University of California, Los Angeles (UCLA).

Prywatne kolegia w mieście obejmują:

System kolegium wspólnotowego składa się z dziewięciu kampusów kierowanych przez zarządców okręgu College w Los Angeles:

Na obszarze Wielkiego Los Angeles poza granicami miast znajduje się wiele dodatkowych kolegiów i uniwersytetów, w tym konsorcjum Claremont Colleges, w skład którego wchodzą najbardziej wybiórcze kolegia sztuk wyzwolonych w USA oraz California Institute of Technology (Caltech), jedna z najważniejszych instytucji badawczych na świecie, zajmujących się tematyką STEM.

Biblioteka Centralna Los Angeles jest w centrum Los Angeles.

Szkoły i biblioteki

Los Angeles Unified School District obsługuje prawie całe miasto Los Angeles, jak również kilka otaczających je społeczności, gdzie liczba uczniów wynosi około 800 000. Po zatwierdzeniu propozycji 13 w 1978 r. gminy miejskie miały poważne problemy z finansowaniem. LAUSD znana jest ze swoich niedofinansowanych, przepełnionych i słabo utrzymywanych kampusów, chociaż 162 szkół Magnet pomaga konkurować z lokalnymi szkołami prywatnymi.

Kilka małych sekcji Los Angeles znajduje się w dzielnicy Las Virgenes Unified School. Biuro Edukacji Hrabstwa Los Angeles prowadzi liceum hrabstwa Los Angeles dla sztuki. System Biblioteki Publicznej Los Angeles prowadzi 72 bibliotek publicznych w mieście. Enklawy obszarów nieposiadających osobowości prawnej są obsługiwane przez oddziały hrabstwa Los Angeles Public Library, z których wiele znajduje się w odległości spaceru od mieszkańców.

Była siedziba Los Angeles Times w Centrum Obywatelskim

Obszar metra w Los Angeles jest drugim co do wielkości obszarem rynku nadawanego w USA (po Nowym Jorku), na którym znajduje się 5 431 140 domów (4,956% amerykańskich), obsługiwanych przez wiele różnych lokalnych stacji radiowych i telewizyjnych AM i FM. Los Angeles i Nowy Jork to jedyne dwa rynki medialne, na które przydzielono siedem przydziałów VHF.

Fox Plaza w Century City, siedziba 20-go wieku Fox

W ramach wspomnianej branży twórczej, duże sieci telewizyjne typu Big Four, ABC, CBS, FOX i NBC, mają zakłady produkcyjne i biura na różnych obszarach Los Angeles. Wszystkie cztery główne sieci telewizyjne, a także główne sieci hiszpańskojęzyczne Telemundo i Univision, posiadają i obsługują stacje, które obsługują rynek Los Angeles i służą jako sztandarowe stacje każdej sieci na zachodnim wybrzeżu: KABC-TV (kanał 7), KCBS-TV (kanał 2), KTTV-TV Fox'a (kanał 11), KNBC-TV (kanał 4), KCOP-TV MyNetworkTV (kanał 13), KVEA-TV Telewizyjna (kanał 52) i KMEX-TV Uniwizji (kanał) 34). W regionie znajdują się również trzy stacje PBS oraz KCET (Channel 28), największa niezależna stacja telewizji publicznej w kraju. KTBN (Kanał 40) to sztandarowa stacja przewodnia religijnej sieci radiowej Trójcy, z siedzibą w Santa Ana. Na tym obszarze działa również szereg niezależnych stacji telewizyjnych, takich jak KCAL-TV (Channel 9) i KTLA-TV (Channel 5).

Najważniejszym dziennikiem w języku angielskim jest Los Angeles Times. La Opinión to główna codzienna praca w języku hiszpańskim. The Korea Times jest głównym pismem w języku koreańskim, podczas gdy The World Journal jest główną chińską gazetą w mieście i hrabstwie. Los Angeles Sentinel to najważniejszy tygodnik afrykańsko-amerykański w mieście, który szczyci się największym czytelnikiem afrykańsko-amerykańskim w zachodnich Stanach Zjednoczonych. Investor's Business Daily jest dystrybuowana z biur korporacyjnych LA, które mają siedzibę w Playa del Rey.

Istnieje również wiele mniejszych gazet regionalnych, alternatywnych weekendów i czasopism, w tym rejestr Los Angeles, Los Angeles Community News (który skupia się na relacjach z większym obszarem Los Angeles), Los Angeles Daily News (które skupiają się na dolinie San Fernando), LA Weekly, L.A. Record (który skupia się na relacjach scena muzyczna w Greater Los Angeles Area), Los Angeles Magazine, Los Angeles Business Journal, Los Angeles Daily Journal (dokument branżowy), The Hollywood Reporter, Variety (zarówno artykuły z branży rozrywkowej), jak i Los Angeles Downtown News. Oprócz głównych artykułów, liczne czasopisma lokalne służą społecznościom imigrantów w ich językach ojczystych, w tym ormiańskim, angielskim, koreańskim, perskim, rosyjskim, chińskim, japońskim, hebrajskim i arabskim. Wiele miast sąsiadujących z Los Angeles ma również własne dzienniki, których zasięg i dostępność pokrywają się z niektórymi dzielnicami Los Angeles. Przykładami są The Daily Breeze (służący południowej zatoce) oraz The Long Beach Press-Telegram.

Los Angeles w dziedzinie sztuki, kultury i nocnych wiadomości jest również tematem wielu lokalnych i krajowych przewodników internetowych, takich jak Time Out Los Angeles, Thrillist, Kristin's List, DailyCandy, Diversity News Magazine, LAist i Flavorpill.

Autostrady

Sędzia Harry Pregerson Interchange, łączący Century Freeway (I-105) i Harbour Freeway (I-110)

Miasto i reszta obszaru metropolitalnego Los Angeles są obsługiwane przez rozległą sieć autostrad i autostrad. Texas Transportation Institute, który publikuje coroczne sprawozdanie na temat mobilności w mieście, uznał ruch drogowy w Los Angeles za najbardziej zatłoczony w Stanach Zjednoczonych w 2005 r., mierzony corocznym opóźnieniem na jednego podróżnego. Według wyników badań przeciętny podróżny w Los Angeles doświadczył 72 godzin opóźnienia w ruchu drogowym rocznie. Po Los Angeles nastąpiły San Francisco/Oakland, Waszyngton, D.C. i Atlanta (każda z 60 godzinami opóźnienia). Pomimo zatorów w mieście, średni czas podróży dla osób dojeżdżających do Los Angeles jest krótszy niż w innych dużych miastach, w tym w Nowym Jorku, Filadelfii i Chicago. Średni czas podróży do pracy w Los Angeles w 2006 r. wynosił 29,2 minuty, podobnie jak w San Francisco i Waszyngtonie.

Wśród głównych autostrad łączących Los Angeles z resztą kraju znajduje się Interstate 5, który biegnie na południe przez San Diego do Tijuany w Meksyku i na północ przez Sacramento, Portland i Seattle do granicy Kanada-USA; Autostrada międzystanowa nr 10, autostrada międzystanowa na południowy wschód-zachód od wybrzeża do wybrzeża w Stanach Zjednoczonych, jadąca do Jacksonville na Florydzie; i U.S. Route 101, które kierują się do California Central Coast, San Francisco, Imperium Redwood oraz wybrzeży Oregon i Washington.

Systemy tranzytowe

Metro w Los Angeles - mapa przejścia

Urząd Transportu Metropolitalnego (LA County Metro) i inne agencje prowadzą rozbudowany system linii autobusowych, jak również metra i kolei lekkich w całym okręgu Los Angeles, przy czym od września 2011 r. łączne miesięczne połączenie (mierzone na poszczególnych planetach) wynosi 38,8 mln. Większość z nich (30,5 miliona) jest przejęta przez miejski system autobusowy, który jest drugim największym biznesem w kraju. Łącznie kolejka metra i kolejka kolejowa średnia wynosi 8,2 miliona pozostałych okrętów miesięcznie. LA County Metro zarejestrowało ponad 397 milionów wyścigów w roku kalendarzowym 2017, w tym około 285 milionów jeźdźców autobusowych i około 113 milionów jeździ tranzytem kolejowym. W pierwszym kwartale 2018 r. odnotowano niecałe 95 milionów posiedzeń zarządu o zasięgu systemowym, z około 98 milionów w 2017 r. i około 105 milionów w 2016 r. W 2005 r. 10,2% mieszkańców Los Angeles prowadziło transport publiczny. Zgodnie z amerykańskim badaniem Wspólnoty z 2016 r. 9,2% mieszkańców Los Angeles (miasta) podróżowało do pracy środkami transportu publicznego.

System metra w mieście jest dziewiątym największym w Stanach Zjednoczonych, a jego system kolei lekkich jest najbardziej ruchliwy. System kolejowy obejmuje linie metra B i D oraz lekkie linie kolejowe A, C, E i L. W 2016 r. linia E została rozszerzona na Ocean Spokojny w Santa Monica. Linie metra G i J to szybkie linie tranzytowe autobusowe z przystankami i częstotliwością podobną do przystanków i częstotliwości kolei lekkiej. Od 2018 r. łączna liczba stacji kolei lekkich wynosi 93. Miasto jest również centralnym elementem systemu kolei dojazdowych Metrolink, który łączy Los Angeles ze wszystkimi sąsiednimi hrabstwami, jak również z wieloma przedmieściami.

Oprócz usług kolejowych świadczonych przez Metrolink i Los Angeles County Metropolitan Transport Authority, Los Angeles jest obsługiwany przez międzymiastowe pociągi pasażerskie z Amtrak. Główną stacją kolejową w mieście jest Union Station na północ od centrum.

Ponadto miasto bezpośrednio zamawia usługi autobusowe na poziomie lokalnym i dojazdowym za pośrednictwem Departamentu Transportu Los Angeles lub LADOT.

Porty lotnicze

Budynek tematyczny na lotnisku w Los Angeles

Głównym międzynarodowym i krajowym portem lotniczym obsługującym Los Angeles jest Międzynarodowy Port Lotniczy Los Angeles (IATA: LAX, ICAO: KLAX), powszechnie przywoływany przez kodeks portu lotniczego, LAX.

Inne główne pobliskie komercyjne porty lotnicze obejmują:

• IATA: ONT, ICAO: KONT) Port lotniczy Ontario, należący do miasta Ontario, CA; służy Imperium Śródlądowemu.
• IATA: BUR, ICAO: KBUR) Port lotniczy Hollywood Burbank, będący wspólną własnością miast Burbank, Glendale i Pasadena. Dawniej znany jako port lotniczy Bob Hope i port lotniczy Burbank; najbliższego lotniska do centrum Los Angeles; służy San Fernando, San Gabriel i Antelope Valleys.
• IATA: LGB, ICAO: KLGB) Lotnisko Long Beach obsługuje obszar Long Beach/Harbour.
• IATA: SNA, ICAO: KSNA) Port lotniczy John Wayne w Orange County.

Jednym z najbardziej ruchliwych portów lotniczych na świecie jest również Los Angeles, port lotniczy Van Nuys (IATA: VNY, ICAO: KVNY).

Porty morskie

Most Vincent Thomas jest na Terminal Island.

Port Los Angeles znajduje się w San Pedro Bay w dzielnicy San Pedro, około 20 mil (32 km) na południe od centrum. Kompleks portowy o nazwie Los Angeles Harbour i WORLDPORT LA zajmuje 7.500 akrów (300 km) lądu i wody na długości 43 mil (69 km) nabrzeża. Przyłącza się do oddzielnego portu Long Beach.

Porty morskie portu Los Angeles i portu Long Beach tworzą port Los Angeles/Long Beach. Oba porty są razem piątym najbardziej ruchliwym portem kontenerowym na świecie, którego wielkość handlu w 2008 r. wyniosła ponad 14,2 mln TEU. Z kolei port w Los Angeles jest najruchliwszym portem kontenerowym w Stanach Zjednoczonych i największym centrum statków wycieczkowych na zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych - Port w Los Angeles World Cruise Center obsłużył w 2014 r. około 590 000 pasażerów.

Na wybrzeżu Los Angeles znajdują się również mniejsze, nieprzemysłowe porty. Port zawiera cztery mosty: Vincent Thomas Bridge, Henry Ford Bridge, Gerald Desmond Bridge i Commodore Schuyler F. Heim Bridge. Pasażerska usługa promowa z San Pedro do miasta Avalon na wyspie Santa Catalina jest świadczona przez Catalina Express.

Od stycznia 2020 r. w mieście Los Angeles jest 41.290 bezdomnych osób, w tym około 62% bezdomnych mieszkańców hrabstwa LA. Jest to wzrost o 14,2% w porównaniu z rokiem poprzednim (przy 12,7% wzroście ogólnej liczby bezdomnych w hrabstwie LA). Epicentrum bezdomności w Los Angeles to dzielnica Skid Row, w której mieszka 8 000 bezdomnych, jedna z największych stabilnych populacji bezdomnych w Stanach Zjednoczonych. Wzrost liczby bezdomnych w Los Angeles wynika głównie z braku przystępności cenowej. Prawie 60% z 82.955 osób, które w 2019 r. stały się nowo bezdomne, stwierdziło, że bezdomność jest wynikiem trudności gospodarczych. W Los Angeles czarni są mniej więcej cztery razy bardziej narażeni na bezdomność, co częściowo wynika z rasizmu systemowego.

Jako dom Hollywood i przemysłu rozrywkowego, w różnych dzielnicach Los Angeles mieszka wielu śpiewaków, aktorów, gwiazd i innych artystów.

Znak w pobliżu ratusza wskazuje na siostrzane miasta Los Angeles.

Los Angeles ma 25 bliźniaczych miast, wymienionych chronologicznie według roku, do których dołączyło:

Ponadto Los Angeles ma następujące "miasta przyjaźni":

•   Londyn, Zjednoczone Królestwo
•   Łódź, Polska
•   Melbourne, Australia
•   Manchester, Zjednoczone Królestwo
•   Tel Awiw, Izrael